انواع دستگاه‌های ارتودنسی

دستگاه‌های متحرک انواعی هستند که بیمار می‌تواند در طول درمان آنها را از دهانش خارج کند، البته گاهی این خارج نمودن ممکن است بنابر تجویز ارتودنتیست محدود به زمان‌های کوتاهی مانند زمان غذاخوردن یا مسواک‌زدن باشد. این نوع دستگاه‌ها در بین مردم به پلاک مشهورند.

دستگاه‌های ثابت دستگاه‌هایی هستند که در طول درمان نیازی به خارج نمودن آنها از دهان توسط بیمار وجود ندارد و اجزای اصلی تشکیل‌دهندهٔ آنها براکت و سیم می‌باشد که توسط متخصص ارتودنسی انجام می شود/ براکت‌ها همان اجزای کوچکی هستند که توسط چسب خاصی به دندان چسبانده می‌شوند. براکتها معمولا فلزی هستند اما می توان به منظور افزایش زیبایی از براکتهای سرامیکی که تقریبا همرنگ دندانها هستند استفاده  نمود.

در بین مردم از اصطلاح سیم‌کشی یا سیم‌بستن دندان هم برای اشاره به این عمل استفاده می‌شود. 

این روش در حقیقت نوعی از ارتودنسی ثابت است که در آن به منظور افزایش زیبایی براکتهای ارتودنسی پشت دندانها (یعنی سطحی از دندان که به سمت زبان است) چسبانده میشوند. البته این روش محدودیتهایی نیز دارد و در حین تکلم و بلع کمی باعث آزار زبان می شود.

این روش نوعی ارتودنسی متحرک است که به دلیل اینکه بیرنگ و شفاف بودن پلاک به ارتودنسی نامرئی شهرت یافته است. این روش برای بزرگسالان و در کیسهای با مشکلات خفیف تا متوسط قابل استفاده می باشد.